Plastykabrzucha polega na chirurgicznym usunięciu nadmiaru skóry i podskórnej tkanki tłuszczowej z podbrzusza oraz wzmocnieniu napięcia powięzi i mięśni tworzących ścianę jamy brzusznej, w celu uzyskania ładniejszej sylwetki ciała z bardziej napiętym, płaskim brzuchem. W trakcie operacji można także zmienić kształt i położenie pępka jak również dokonać plastyki przepukliny brzusznej, jeśli istnieje taka potrzeba.
Należy podkreślić, że zabieg ten nie jest sposobem leczenia otyłości. Nie pozwala on także na usunięcie wszystkich blizn i rozstępów skóry brzucha.
Wynik zabiegu jest trwały pod warunkiem unikania znacznych wahań wagi ciała.

Plastykę brzucha u mężczyzn wykonuje się prawie wyłącznie celem usunięciu nadmiaru skóry po znacznej utracie wagi ciała. Niekiedy wykonywana jest również u pacjentów, u których powłoki utraciły z wiekiem oraz pod wpływem nadmiaru tkanki tłuszczowej elastyczność i właściwe napięcie.

Odpowiedzi na to pytanie dostarczyć może tylko konsultacja ze specjalistą, który uwzględniając wiek, stan skóry, warunki anatomiczne, ilość tkanki tłuszczowej, stan zdrowia jak również dyskutując szczegółowo oczekiwania pacjenta pomoże w dokonaniu właściwego wyboru. Należy pamiętać, że nie istnieją żadne medyczne wskazania do wykonania tej operacji. Decyzję powinien podjąć sam pacjent, mając świadomość, iż opinia lekarza ma jedynie charakter pomocniczy w dokonaniu ostatecznego wyboru.
Najlepsze wyniki uzyskuje się u proporcjonalnie zbudowanych pacjentów z nadmiarem skóry oraz niewielkim nadmiarem tkanki tłuszczowej.
Oczywiście istnieje grupa pacjentów, którzy nie są dobrymi kandydatami do tego rodzaju operacji. Są to przede wszystkim pacjenci otyli, pacjenci z licznymi bliznami pooperacyjnymi na brzuchu, pacjenci z bardzo dużym okrężnym nadmiarem skóry na tułowiu oraz  osoby cierpiące na choroby przewlekłe (np. cukrzyca, nadciśnienie itd.). Trzeba także zdawać  sobie sprawę, że efekty kosmetyczne u pacjentów z krępą budową ciała mogą być gorsze.

Poza rutynowymi badaniami laboratoryjnymi lekarz, w zależności od stanu zdrowia pacjenta, może zlecić również inne badania dodatkowe np. EKG, RTG płuc czy USG jamy brzusznej.
Operacja odbywa się w znieczuleniu ogólnym lub lędźwiowym, należy więc pozostać na czczo na 6 godzin przed rozpoczęciem operacji.
Pacjenci palący papierosy w związku z negatywnym wpływem nikotyny na proces gojenia będą proszeni o zaprzestanie palenia na dwa tygodnie przed i po operacji. Muszą się oni też liczyć z tym, że wielu chirurgów dla dobra pacjenta może odstąpić od wykonania operacji u aktywnych palaczy nie będących w stanie spełnić tego wymogu.
Tuż przed zabiegiem zostanie założona kaniula do żyły służąca do podawania leków oraz naniesiony zostanie na skórę brzucha rysunek ułatwiający precyzyjne wykonanie operacji. Zrobiony zostanie również komplet zdjęć tułowia.

Cięcie przebiega najczęściej wzdłuż górnego brzegu włosów łonowych skąd kieruje się po obu stronach ku bokowi i górze do kolców biodrowych (rys. 1). W zależności od budowy ciała i preferencji pacjenta możliwe jest indywidualne dostosowanie bocznej linii cięcia, tak aby przyszła blizna była niewidoczna po założeniu bielizny. Z osobnego okrężnego cięcia uwalniany jest pępek (pozostaje on na ścianie jamy brzusznej), co pozwala w późniejszym etapie zabiegu na zmianę jego kształtu i położenia na skórze.

Następnie skóra i tkanka podskórna oddzielane są od ściany jamy brzusznej na przestrzeni od spojenia łonowego do łuków żebrowych (rys. 1a) i unoszone ku górze. Umożliwia to chirurgowi zeszycie powięzi pokrywającej dwa duże, pionowo położone mięśnie (mięśnie proste brzucha), tworzące centralną część ściany jamy brzusznej (rys. 1b). Dzięki temu uzyskuje się bardziej napięty, płaski zarys brzucha.
Po wycięciu nadmiaru skóry i tkanki tłuszczowej, górna część płata ściągana jest w dół, a brzegi rany zszywane kilkoma piętrami szwów. Pępek wszywany jest, w nowe położeniu (rys. 1c).
Jeżeli nadmiar skóry jest tak duży, że uda się usunąć całą jej część pomiędzy spojeniem łonowym, a pępkiem to blizna pooperacyjna jest ograniczona wylącznie do podbrzusza. Gdy nadmiar skóry zbyt mały blizna nie przebiega wyłącznie wokół pępka i poziomo w podbrzuszu ale również pionowo na pewnej długości pomiędzy spojeniem łonowym, a pępkiem. U pacjentów z dużym okrężnym nadmiarem skóry po odchudzaniu może się okazać konieczne wycięcie skóry nie tylko w podbrzuszu ale również w pionie, co powoduje wydłużenie opisywanego segmentu blizny ponad pępek do poziomu łuków żebrowych.

Niekiedy, jako uzupełnienie plastyki brzucha, dla poprawy jego zarysu w miejscach gdzie resekcja tkanek nie jest możliwa (nadbrzusze, okolice bioder i lędźwi) stosowane jest również odsysanie tkanki tłuszczowej (liposuction).
Plastyka brzucha bez przenoszenia pępka tj. wycięcie nadmiaru skóry tylko w podbrzuszu może być w pewnych przypadkach dobrą alternatywą w stosunku do pełnej plastyki brzucha. Dzięki takiemu rozwiązaniu można ograniczyć zakres operacji. Jest to istotne zwłaszcza u osób z starszych lub w gorszym stanie zdrowia.
Prawie zawsze po operacji pod skórą pozostawiane są dreny odprowadzające niewielkie ilości krwi i wydzieliny. Operację kończy założenie lekko uciskającego opatrunku.

Po zabiegu i w ciągu kilku najbliższych dni występują dolegliwości bólowe kontrolowane bez trudu za pomocą doustnych leków przeciwbólowych. Dolegliwości te mogą  nasilać się w pewnym stopniu przy wzmożonej aktywności fizycznej, na przykład gwałtownych ruchach, wstawaniu lub schylaniu.
Znaczne dolegliwości bólowe należą do wyjątkowych rzadkości w związku z czym ich wystąpienie powinno być sygnałem do skontaktowania się z chirurgiem. Alarmująca jest również podwyższona powyżej 38 stopni Celsjusza temperatura ciała oraz bóle łydek mogące sugerować powikłania zakrzepowo-zatorowe.
Zdjęcie szwów następuje na ogół tydzień po operacji. Do pełnej aktywności życiowej pacjenci wracają zwykle po upływie 5-7 dni po zabiegu, a do ćwiczeń fizycznych po upływie 1-2 tygodni. Ubranko uciskowe należy nosić w pierwszym tygodniu dzień i noc z przerwami na zabiegi higieniczne, a następnie przez okres dalszych 3- 4 tygodni tylko w ciągu dnia.
U wszystkich pacjentówwystępują różnego stopnia, zasinienia i obrzęki wykraczające czasami poza granice operowanych okolic ciała.
W związku ze stopniowym ustępowaniem obrzęków i obkurczaniem się skóry pierwsze efekty operacji pojawiają się po upływie kilku tygodni (2-4), a ostateczny rezultat kosmetyczny widoczny jest  dopiero po  kilku miesiącach.
W celu usprawnienia gojenia, przyśpieszenia procesu ustępowania obrzęków i pobudzenia skóry do lepszego, bardziej równomiernego obkurczania się w ciągu pierwszych tygodni po operacji zalecane są masaże limfatyczne lub zabiegi endermologii.  W wielu przypadkach, zwłaszcza u pacjentów z niezbyt jędrną skórą, aktywna fizykoterapia ma bardzo duże znaczenie dla uzyskania dobrego wyniku operacji.
Blizny po operacji mogą być opalane dopiero po upływie kilku miesięcy.
Normalnym objawem są niewielkie, przejściowe zaburzenia czucia (uczucie drętwienia) skóry powyżej blizny.

Powikłania po operacjach estetycznych należą do rzadkości. Należą donich: krwiak, infekcja, opóźnione gojenie lub nawet częściowa martwica skóry w środkowej części rany oraz powstanie przerośniętych blizn lub bliznowców. Szczegółowe omówienie wymienionych powikłań oraz sposobów ich leczenia powinno mieć miejsce podczas konsultacji przedoperacyjnej, która jest najwłaściwszą okazją do wyjaśnienia wszelkich wątpliwości.

Plastykę brzucha wykonuje się tylko u kobiet.

Nie. Wprawdzie rzadko, ale jest ona również wykonywana u mężczyzn. Z uwagi na to, że u mężczyzn nie dochodzi do rozciągnięcia skóry brzucha w trakcie ciąży, zabiegi tego typu wykonuje się u nich prawie wyłącznie po znacznej utracie wagi ciała, w przebiegu leczenia otyłości.

Plastyka brzucha to bardzo duża operacja wymagająca często przetoczenia krwi.

Nieprawda. Mimo, że jest to istotnie duża operacja, to jednak współcześnie, po udoskonaleniu technik operacyjnych, tylko w wyjątkowych sytuacjach może być konieczne przetoczenie krwi.

• Plastyka brzucha jest 4, co do częstości wykonywania na świecie, operacją estetyczną. Rocznie, tylko w samych Stanach Zjednoczonych, przeprowadza się ponad 170 000 takich operacji.
• Operacje korekcji kształtu brzucha z przyczyn wyłącznie estetycznych zaczęto wykonywać na początku XX wieku. Za pioniera uznaje się Kelly'ego, który jako pierwszy wykonał plastykę brzucha w 1910 roku.