- Pierwszy uwieńczony powodzeniem zabieg powiększenia piersi został wykonany w 1895 roku przez czeskiego chirurga Czernego. Przeszczepił on tłuszczaka (rodzaj łagodnego guza wywodzącego się z tkanki tłuszczowej) z okolicy lędźwiowej w miejsce po usuniętej części gruczołu piersiowego. W następnych latach w celu powiększania piersi używano bez powodzenia różnych tkanek i materiałów np. wolnych przeszczepów koriowo-tłuszczowych, parafiny, szklanych kulek, politetrafluoroetylenu, gąbek poliwinylowych oraz olejów silikonowych.
- Pierwsze silikonowe protezy piersi zbliżone do używanych obecnie zostały zaprojektowane i użyte w 1962 roku przez dwu chirurgów plastycznych Thomasa Cronina i Franka Gerowa. Slikonowe protezy piersi są jednym znajlepiej poznanych i najdłużej stosowanych implantów w medycynie.
- Ocenia się, że w samych Stanach Zjednoczonych żyje ok. 3 milionów kobiet z silikonowymi protezami piersi. Przypuszczalnie ich liczba na całym świecie jest 2-3 krotnie większa.
- Rocznie w USA wykonuje się ponad ok. 300 tysięcy operacji powiększania piersi za pomocą protez. Jest to druga (po liposuction) co do częstości operacja z zakresu chirurgii estetycznej.
- Średnia wielkość protez implantowanych w USA wynosi obecnie ok. 300 ml i stale rośnie (w Polsce ze względu na odmienne uwarunkowania kulturowe jest mniejsza i waha się w okolicach 250 ml).
- W latach 1992 - 2007 na terenie USA i Kanady obowiązywał zakaz stosowania protez silikonowych do powiększania piersi w celach estetycznych.W powszechnym użyciu były dużo gorsze i bardziej zawodne protezy solne. Co ciekawe dozwolone było używanie protez silikonowych do rekonstrukcji piersi po mastectomii z powodu nowotworu. Powodemwprowadzenia sankcji była rzekomy szkodliwy wpływ protez silikonowych na zdrowie. Przeprowadzone w ostatnich latach badania kliniczne wykluczyły związek protez silikonowych z ryzykiem zachorowania na jakąkolwiek znaną chorobę.
- Powiększenie piersi jest jedną z najbardzie satysfakcjonujących pacjentki operacji. Z danch statystycznych wynika, że 92% pacjentek pacjentek jest szczęśliwa z podjętej o operacji decyzji, a 94% poleciłoby powiększenie piersi przyjaciółce lub krewnej.
- Wbrew pozorom chęć podobania się innym była jednym z najmniej istotnych celów wśród kobiet decydujących się na powiększenie piersi. Wyniki badań ankietowych pokazały, że najważniejsze są czynniki związane z ich własnym dobrym samopoczuciem i samoakceptacją. Chęć podobania się innym była jednym z najmniej istotnych celów. Sześć najczęściej wymienianych przyczyn dla, ktrych kobiety decydują się na powiększenie piersi to:
91% ankietowanych kobiet chce wyglądać lepiej bez ubrania
84% chce wyglądać lepiej w ubraniu
84% chce mieć po prostu pełniejszy biust
81% chce mieć lepsze samopoczucie
79% chce mieć większe poczucie pewności siebie
74% chce być mniej zażenowana swoimi piersiami w sytuacjach intymnych. - Pierwszych operacji rekonstrukcyjnych nosa dokonywano w Indiach 1000 lat przed narodzinami Chrystusa. W Europie, nowoczesna era opeacji plastycznych nosa zapoczątkowana została w 1597 roku przez włoskiego chirurga Tagliacozziego, który rekonstruował nosy za pomocą płatów z ramienia.
- Pierwszej estetycznej operacji nosa dokonał wielki niemiecki chirurg Dieffenbach w 1845 roku. Co ciekawe operacja ta została dokoknana z zewnętrznych cięć. Dopiero John Orlando Roe w 1887 roku wprowadził technikę zamkniętą - wszystkie cięcia zlokalizowane były wewnątrz nosa.
- Największy wkład w rozwój operacji estetycznych nosa wnieśli chirurdzy niemieccy: Jacques Joseph z Berlina i jego uczeń Aufricht. Do dziś wiele narzędzi stosowanych do plastyki nosa nosi ich nazwiska.
- Pierwszą operację korekcyjną przegrody wykonał w 1890 roku Dent.
- Pierwszej rekonstrukcji ubytku grzbietu nosa z użyciem własnych tkanek dokonał w 1895 roku czeski chirurg Vincenz Czerny. Co ciekawe w przeszłości stosowano do tego celu różnego typu materiały ,takie jak kość słoniowa czy szkło.
- Operacje replantacji (ponownego przyszycia) nosa należą do najtrudniejszych i najrzadszych operacji rekonstrukcyjnych. Do tej pory w literatury medycznej opisano kilkanaście takich przypadków.
- Zmniejszenie piersi poza korzystnym wpływem na dolegliwości bólowe ze strony kręgosłupa szyjnego ma również pewne znaczenie profilaktyczne w odniesieniu do nowotworów piersi. Usunięcie znacznejcześci gruczołu zmniejsza ryzyko wystąpienia raka piersi w przyszłości.
- Zmniejszenie piersi jest 5, co do częstości wykonywania na świecie, operacją estetyczną. Rocznie w samych Stanach Zjednoczonych przeprowadza się ok. 170 000 takich operacji.
- Cyrulik Hans Schaller w 1560 roku dokonał amputacji olbrzymich piersi u pokojówki, która nie była w stanie dłużej dźwigać ich ciężaru ani na stojąco ani na siedząco. Jest to pierwsza oficjalnie uznana amputacja z przyczyn przynajmniej w części estetycznych, a nie wyłącznie zdrowotnych. Dopiero znacznie później słynny niemiecki chirurg Diffenbach (1792-1847) jako pierwszy doszedł do wniosku, że w przypadkach przerostu wystarczającym rozwiązaniem jest zmniejszenie piersi, a nie ich całkowite usunięcie.
- Pierwszym chirurgiem, który opracowal metodę zmiejszenia piersi służącą wyłącznie celom estetycznym był francuz Pousson (1897). Co ciekawe cięcie (a więc i finalna blizna), z którego dokonywał on zmniejszenia gruczołu. miało poprzeczny przebieg i znajdowało się powyżej otoczki paradoksalnie w najbardziej widocznym miejscu.
- Dopiero po roku 1960 dzięki takim chirurgom jak Schwarcman, Lexter, Strombeck i Pitangu'y zmniejszenie piersi stało się operacją bezpieczną i dającą w pełni przewidywalne wyniki.
- Pierwszy laser rubinowy zbudował w 1960 roku Theodore Maiman, ośrodkiem czynnym był kryształ korundu domieszkowany chromem
- Pierwszym polskim pionierem w dziedzinie budowy laserów był dr mgr. Andrzej Dzikowski, konstruktor super silnych laserów kryptonowych.
- Plastyka brzucha jest 4, co do częstości wykonywania na świecie, operacją estetyczną. Rocznie, tylko w samych Stanach Zjednoczonych, przeprowadza się ponad 170 000 takich operacji.
- Operacje korekcji kształtu brzucha z przyczyn wyłącznie estetycznych zaczęto wykonywać na początku XX wieku. Za pioniera uznaje się Kelly'ego, który jako pierwszy wykonał plastykę brzucha w 1910 roku.
- Skóra i tkanka podskórna podbrzusza może być wykorzystana do rekonstrukcji piersi po mastectomii z powodu raka piersi. Metodę tę zawdzięczamy niemieckimu chirurgowi Hartrampfowi, który wprowadził ją do praktyki klinicznej w latach 70-tych.
- Liposuction jest bardzo uniwersalną techniką operacyjną znajdującą zastosowanie nie tylko w chirurgii estetycznej. Wykorzystywane jest ono również w leczeniu ginekomastii (przerost gruczołów sutkowych u mężczyzn), leczeniu obrzęków limfatycznych jak równieź usuwaniu ziarniniaków spowodowanych wstrzyknięciem silikonu lub parafiny (kiedyś zabiegi takie wykonywane byly w celu powiększania piersi)
- Liposuction jest najczęściej wykonywaną na świecie operacją. Tylko w samych Stanach Zjednoczonych przeprowadza się ok. 400 tysięcy takich procedur rocznie.
Powszechnie przyjmuje się, że twórcą idei liposuction był Dujarrier. Po raz pierwszy wykonał on tę operację w 1921 roku, usiłując usunąć tkankę tłuszczową wokół kolan u młodej baletnicy. Z powodu uszkodzenia tętnicy udowej zabieg zakończył się amputacją, co powstrzymało rozwój tej metody na wiele lat. Współczesna era liposuction przypada na lata 70-te i 80-te ubiegłego stulecia i jest związana z takimi nazwiskami jak Schruddle, Fischer, Meyer i Illouz. Co ciekawe w przypadku Yvesa-Gerarda Illouza historia zatoczyła koło i powróciła do gwiazd sceny, tym razem filmowej. Ze względu na romantyczne zabarwienie tej opowieści pozwolę sobie przytoczyć ją taką, jaką opisał ją sam Illouz:
"Liposuction zostało odkryte przeze mnie w 1977 roku z powodu historii miłosnej. Moja bardzo bliska przyjaciółka będąca znaną francuską gwiazdą filmową zapytała, czy nie mógłbym usunąć jej dużego tłuszczaka z pleców bez pozostawienia długiej blizny, widocznej w dekolcie wieczorowej sukni. Wyjaśniłem jej, że wycięcie tłuszczaka pozostawi bliznę długości równej jego średnicy. Z rozbrajającym uśmiechem poprosiła mnie wówczas żebym się jeszcze nad tym zastanowił. Myślałem o wszystkim, co wiem na temat tkanki tłuszczowej, dopóki do głowy nie przyszedł mi pewien pomysł. Dlaczego po prostu nie oddesać tłuszczu? Tak oto w czerwcu 1997 roku narodziło się liposuction"
- Pierwszy opis olbrzymiej (jednostronnej) ginekomastii w literaturze medycznej datuje się na rok 1675. Jego autorem jest holenderski chirurg Job Janszon von Meekren lub wg. innych źródeł Meekeren (1611 - 1666).
- Korekcja ginekomastii jest 4, co do częstości wykonywania na świecie, operacją estetyczną. Rocznie w samych Stanach Zjednoczonych przeprowadza się ok. 25 tysięcy takich operacji.
- Plastyka twarzy jest wśrod mężczyzn 4, co do częstości wykonywania na świecie, operacją estetyczną. Rocznie w samych Stanach Zjednoczonych przeprowadza się ponad 14 000 takich operacji.
- Naukowcy stwierdzili, że obraz utworzony przez nałożenie na siebie kilkudziesięciu zdjęć twarzy jest zwykle ładniejszy niż, składające się na niego poszczególne wizerunki. Komputerowe połączenie (uśrednienie) dwóch czy czterech twarzy niczego jeszcze nie daje, ale już połączenie 32 sprawia, że uzyskany obraz jest znacznie bardziej atrakcyjny niż twarze wyjściowe. W 1979 roku antropolog Donald Symons wysunął radykalną tezę, że uroda ludzkiej twarzy jest jednoznaczna z jej przeciętnością. Ponieważ średnia populacji najprawdopodobniej odzwierciedla optymalny układ cech fizycznych, czynniki związane z doborem naturalnym sprawiły, że nasz mózg nastawiony jest na obliczanie tych średnich. Symons nazywa ten mechanizm "urządzeniem do uśredniania twarzy".
- Pierwszą, skuteczną, do dziś stosowaną metodą wygładzania zmarszczek twarzy jest peeling fenolowy. Data jego powstania wyprzedza co najmniej o półwiecze moment przeprowadzenia pierwszych operacji faceliftingu i o wiek datę powstania dermabrazji laserowej. Otaczane wielką tajemnicą "formuły fenolowe" przybyły do USA z Europy na początku ubiegłego stulecia. Peelingi fenolowe wykonywane były przez długi okres czasu, wyłącznie przez, osoby spoza branży medycznej (lay peelers) przekazujące sobie sekrety peelingu z pokolenia na pokolenie. Najprawdopodobniej pierwszymi w USA zawodowymi "peelerkami", czerpiącymi olbrzymie dochody z peelingów fenolowych, były Jean DeDesley (1891 - 1973) i Venner Kelsen (1897 - 1985). Ta ostatnia osiągnęła szczyt sławy w latach 70-tych ubiegłego stulecia przeprowadzając udane zabiegi na takich sławach show biznesu jak: Gary Cooper, Merle Oberon i Mary Martin. Tajemnice peelingu fenolowego zaczęły przeciekać do świata medycznego dopiero pod koniec lat 50-tych i początku 60-tych. Przynajmniej w części stało się tak za sprawą innej słynnej "pellerki" Miriam Maschek, która w wieku lat 70 przekazała jedną z formuł peelingu fenolowego chirurgowi plastycznemu Edowi Truppmanowi w zamian za wykonanie na niej faceliftingu. Doktor Truppman został zobowiązany do zachowania tajemnicy do momentu śmierci swojej pacjentki. Innym chirurgiem plastykiem, któremu w znacznej mierze zawdzięczamy wprowadzenie do medycyny peelingu fenolowego jest doktor Thomas Becker. Na podstawie obserwacji zabiegów wykonywanych właśnie przez Miriam Mascheck jak również odczynników stojących na sali w trakcie zabiegu oraz rozmów z jeszcze jedną peelerką Maryanne Coppersmitch zdołał on wbrew ich woli odtworzyć skład stosowanego do zabiegu płynu. Jego skład i swoje obserwacje na temat techniki wykonywania peelingu fenolowego dr Becker opublikował w 1962 roku na łamach Plastic and Reconstructive Surgery udostępniając ezoteryczną do tej pory wiedzę ogółowi lekarzy. Co ciekaw,e mimo tego jeszcze przez pewien czas ceny peelingu fenolowego były wyższe niż liftingu twarzy. W chwili obecnej preparaty do peelingu fenolowego produkowane są przez firmy medyczne (np. Exoderm), a sam zabieg ze względu na ryzyko z jakim się wiąże może być wykonywany wyłącznie przez lekarzy.
- Plastyka powiek jest 3, co do częstości wykonywania na świecie, operacją estetyczną. Rocznie, tylko w samych Stanach Zjednoczonych, przeprowadza się ponad 200 000 takich operacji.
- Jakkolwiek pierwszeństwo w chirurgicznej korekcji kształtu uszu przypisuje się niemieckiemu chirurgowi Johannowi Diffenbachowi (1792 - 1847), który wykonał taki zabieg w 1845 roku z powodu zniekształcenia pourazowego, to Ely jako pierwszy dokonał korekcji kształtu uszu z przyczyn czysto estetycznych roku 1881.
- Pierwszą udaną operację replantacji ucha po urazie wykonano dopiero w 1980 roku (Pennigton i Lai). Z uwagi namały kaliber naczyń jaki trzeba zespolić, przez następne 20 lat wykonano tylko 12 uwieńczonych powodzeniem takich operacji. Dopiero w ostatnich latach dzięki udoskonaleniu technik mikrochirurgicznych liczba udanych replantacji uszu wzrosła do ponad 70 przypadków.
- Odstawanie małżowin uszyn jest jedną z najczęstszych anomalii rozwojowych. W białej populacji dotyczy ponad 5% ludzi.
- Wielkość ucha po 3-4 roku życia nie ulega już większym zmianom. W wieku tym ucho jest rozwinięte już w 85%.
Warto wiedzieć
Ciekawostki
powrót góra