Plastyka powiek polega na wycięciu nadmiaru skóry, poprawie jej napięcia  oraz takiej zmianie jej ułożenia aby uzyskać rozprostowanie zmarszczek, zlikwidowanie "worków pod oczami" oraz młodszy, bardziej wypoczęty wygląd oczu. Zabieg ten nie likwiduje zmarszczek wokół oczu (tzw. kurzych łapek) i nie zmienia rysunku brwi. W związku z tym, w celu kompleksowego odmłodzenia górnej części twarzy bywa łączony z plastyką czoła, skroni, całej twarzy lub zastrzykami z BOTOXU czy podaniem wypełniaczy tkankowych (np. przeszczepu własnej tkanki tłuszczowej). Efekty operacji są trwałe i bardzo rzadko istnieje potrzeba jej powtórzenia.

Plastykę powiek wykonuje się u osób, które w wyniku starzenia się lub z powodu wpływów dziedzicznych posiadają znaczny nadmiar skóry na powiekach, nadający im stary wygląd. W niektórych przypadkach nadmiar ten czyni powieki ciężkimi w stopniu utrudniającym patrzenie. Dotyczy to zwłaszcza starszych mężczyzn z masywnymi, ciężkimi brwiami i dużą ilością skóry na powiekach górnych. Generalnie u mężczyzn, w przeciwieństwie do kobiet, bardzo często przyczyną operacji są względy natury czynnościowej, a nie estetycznej. Dodatkowym czynnikiem stanowiącym częsty powód do plastyki powiek dolnych są "worki pod oczami". Z medycznego punktu widzenia worki te to tzw. przepuklinki tłuszczowe, które powstają na skutek przemieszczenia się części tkanki tłuszczowej wyścielającej oczodół (amortyzującej gałkę oczną), bliżej powierzchni skóry.

Odpowiedzi na to pytanie może dostarczyć jedynie konsultacja ze specjalistą, który biorąc pod uwagę nadmiar skóry, warunki anatomiczne, stan zdrowia jak również dyskutując szczegółowo oczekiwania pacjenta pomoże w dokonaniu właściwego wyboru.
Należy sobie zdawać sprawę, że istnieje pewna grupa osób, które nie są dobrymi kandydatami do tego rodzaju operacji. Należą do nich przede wszystkim pacjenci z bardzo nisko położonymi, nawisającymi na powieki górne brwiami. W przypadkach takich w celu kompensacji niskiego położenia brwi dochodzi zazwyczaj do nadmiernej resekcji skóry na powiekach, co prowadzi do złych efektów kosmetycznych (zlewanie się skóry powiek z brwiami), a niekiedy nawet do zaburzenia czynności powiek. Również u pacjentów kompensujących nadmiar skóry na powiekach wzmożoną czynnością mięśni czołowych resekcja skóry na powiekach nie przynosi zwykle pożądanych rezultatów. Dzieje się tak z powodu spadku napięcia mięśni czołowych, które po operacji nie muszą już kompensować swoją wzmożoną czynnością utrudniającego patrzenie nadmiaru skóry. Powoduje to w efekcie opuszczenie brwi oraz skóry nad powiekami i nawrót zniekształcenia. Ponadto także u pacjentów ze znacznego stopnia wytrzeszczem gałek ocznych oraz u tych, którzy w przeszłości mieli już wykonaną plastykę powiek z reguły wyniki kosmetyczne i czynnościowe są gorsze. Warto również podkreślić, że u mężczyzn w związku z mniejszą elastycznością skóry oraz jej większą grubością efekty plastyki powiek są mniej widoczne niż u kobiet. Na koniec trzeba dodać, że podobnie jak ma to miejsce  w przypadku innych operacji kosmetycznych wygórowane, nie możliwe do spełnienia oczekiwania pacjentów, co do rezultatu operacji stanowią dodatkowe przeciwwskazanie do jej wykonania.

Niektórzy chirurdzy skłaniają się ku opinii, że przed plastyką powiek celowe jest zasięgnięcie opinii okulisty, co aktualnego stanu narządu wzroku. Nie należy się więc dziwić jeżeli oprócz rutynowych badań laboratoryjnych zlecona zostanie również konsultacja okulistyczna. Jeżeli plastyka powiek wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym nie  ma potrzeby pozostawania na czczo. W przypadkach, w których chirurg lub pacjentka podejmie decyzję o wykonaniu operacji w znieczuleniu ogólnym konieczne będzie pozostanie bez jedzenia i picia przez okres 6 godzin przed zabiegiem. Tuż przed zabiegiem, po zrobieniu kompletu zdjęć, na skórze zaznaczana są linie cięć oraz obrysowany jest nadmiar skóry przeznaczony do usunięcia (patrz rys. 1)

Powieki górne -  po znieczuleniu skóra przecinana jest wzdłuż zaznaczonych uprzednio linii.  Dolna linia zlokalizowana jest w załamku powieki tj. ok. 7-10 mm powyżej brzegu rzęskowego, a górna odpowiednio wyżej w zależności od nadmiaru skóry. Następnie skóra oddzielana jest od podłoża, które tworzy mięsień okrężny oka. Na tym etapie operacji jeżeli istnieje taka potrzeba, przez rozwarstwione włókna mięśnia okrężnego usuwana jest tkanka tłuszczowa (tzw. przepuklinki tłuszczowe) przyczyniająca się u niektórych pacjentów do złego wyglądu powieki. Po usunięciu wyznaczonego przed operacją nadmiaru skóry  jej brzegi zszywane są cienkimi szwami.
Powieki dolne - po znieczuleniu skóra przecinana jest tuż poniżej brzegu rzęskowego, a następnie oddzielana od podłoża, które tak jak w przypadku powieki górnej stanowi mięsień okrężny oka. Podobnie jak przy operacji powiek górnych można w tym etapie usunąć lub odprowadzić do oczodołu uwypuklającą się tkankę tłuszczową (przepuklinki tłuszczowe). Odwarstwiony płat skóry podciąga się następnie ku górze i na zewnątrz usuwając zwykle jego niewielki, kilkumilimetrowy nadmiar.
Przebieg linii szwów odpowiadający lokalizacji blizny w przyszłości przedstawia rys. 2.
Na uwagę zasługuje fakt, że plastyka powiek dolnych wbrew pozornej prostocie jest operacją dużo bardziej złożoną i trudniejszą niż plastyka powiek górnych. Opisany powyżej sposób przeprowadzenia zabiegu jest tylko jednym z wielu jakie istnieją. Nowsze metody korekcji wyglądu powiek dolnych  wykorzystują dostęp od strony spojówki oraz zmianę położenia bocznego kąta oka (tzw. kantoplastyka) jak również dermabrazję laserową. Uważa się, że przezspojówkowa plastyka powiek dolnych daje lepsze efekty i niesie ze sobą mniejsze ryzyko powikłań pod postacią niedomykalności. Dzieje się tak dzięki temu, że w metodzie tej nie jest przecinany mięsień okrężny oka, a więc nie dochodzi do przecięcia wszystkich warstw tkanek tworzących powiekę. Powstająca blizna i zrosty pomiędzy poszczególnymi warstwami tkanek mają zatem mniejszy zasięg i korzystniejszą lokalizację, mniej zaburzającą czynność powieki.

Niewielkie dolegliwości bólowe w pierwszej dobie po zabiegu należą do rzadkości i są z łatwością kontrolowane za pomocą powszechnie dostępnych leków przeciwbólowych. Niekiedy dochodzi do zaczerwienienia i świądu spojówek wymagającego stosowania kropli do oczu.
U wszystkich pacjentów występują różnego stopnia (niekiedy nawet znaczne) obrzęki i zasinienia, zwłaszcza w obrębie dolnych powiek. Ustępują one w znacznym stopniu, stając się mało widoczne w ciągu pierwszych 7-10 dni po zabiegu, a znikają całkowicie po upływie ok. 2 tygodni. Szwy zdejmowane są najczęściej po 5-7 dniach od operacji.

Powikłania po tej operacji należą do rzadkości. Do najczęstszych należą: krwiaki lub znacznie przedłużające się zasinienia i obrzęki lub niedomykanie powiek. Infekcja po plastyce powiek należy do wyjątkowych rzadkości. Szczegółowe omówienie wymienionych powikłań oraz sposobów ich leczenia ma miejsce podczas konsultacji przedoperacyjnej, która jest najwłaściwszą okazją do wyjaśnienia wszelkich wątpliwości

Plastykę powiek można mieć tylko jeden raz w życiu.

Nieprawda. Po wykonanej plastyce powiek starzenie postępuje dalej i może się zdarzyć, że po upływie kilku- kilkunastu lat pojawi się ponownie nadmiar skóry, który z punktu widzenia pacjenta będzie wymagał korekcji. Bardzo rzadko zdarza się jednak by operację taką trzeba było wykonywać więcej niż dwa razy.

Plastyka powiek to typowo kobieca operacja, której celem jest wyłącznie poprawa urody.

Nieprawda. Nadmiar skóry, zarówno na powiekach górnych jak i dolnych, może prowadzić do problemów natury funkcjonalnej. Duży nadmiar skóry na powiekach górnych z reguły utrudnia pełne otwarcie oka i przeszkadza w patrzeniu, zwłaszcza ku górze. Może to też prowadzić do powstawania odparzeń w stykających się fałdach skóry. Duży nadmiar skóry na powiekach dolnych może prowadzić do wywijania powiek (ectropion seniilis) i stanów zapalnych spojówek.

• Plastyka powiek jest trzecią, co do częstości wykonywania na świecie, operacją estetyczną. Rocznie, tylko w samych Stanach Zjednoczonych, przeprowadza się ponad 200 000 takich operacji.
• Mrugnięcie powieką trwa zaledwie 0.05 sekundy.
• Średnio mrugamy powiekami co 2 do 10 sekund. Dzięki mruganiu nawilżana jest spojówka pokrywająca przednią powierzchnię gałki ocznej (rogowkę i białkówkę).
• Nie da się kichnąć z otwartymi oczami.