Odsysanie tkanki tłuszczowej (liposuction)  jest operacją polegającą na usunięciu lokalnych nadmiarów tłuszczu.
U mężczyzn typowymi miejscami, z których odsysana jest tkanka tłuszczowa są: klatka piersiowa (patrz sekcja poświęcona korekcji ginekomastii i lipomastii) oraz brzuch i okolice bioder (tzw. oponka, ang. termin "love handles" - uchwyty miłości). Trzeba podkreślić, że w przypadku liposuction brzucha możliwe jest usunięcie tylko tej części tkanki tłuszczowej, która znajduje się na zewnątrz jamy brzusznej (pod skórą powyżej mięśni tworzących ścianę jamy brzusznej). U mężczyzn, odmiennie niż u kobiet, większość tkanki tłuszczowej na brzuchu zgromadzona jest wewnątrz jamy brzusznej, a nie pod skórą skąd można ją usunąć. W związku z tym efekt liposuction brzucha może być u nich mniej widoczny niż u kobiet. Warto też przypomnieć, że mężczyźni mogą efektywnie schudnąć pod wpływem diety i ćwiczeń fizycznych. Z drugiej strony, mężczyźni dzięki dużo grubszej skórze i większej ilości włókien elastycznych są w mniejszym stopniu niż kobiety, narażeni na powstanie nierówności i złe obkurczania się skóry po liposuction.

Do innych okolic ciała, z których możliwe jest odessanie tkanki tłuszczowej należą: podbródek, plecy.
Należy zaznaczyć, że jakkolwiek możliwe jest w wielu wypadkach odessanie tkanki tłuszczowej z kilku miejsc na raz, to jednak zabieg ten nie jest metodą leczenia otyłości, a jedynie sposobem modelowani sylwetki.  W związku z tym, że wygląd sylwetki ciała zależy od tej tkanki tłuszczowej, która pozostała po operacji, a nie od  tej, którą usunięto - pytanie ile tłuszczu można najwięcej odessać jednorazowo w zasadzie pozbawione jest sensu. Na ogół przyjmuje się, iż nie należy w trakcie jednej operacji przekraczać granicy 3-4 litrów (ściślej ilości odpowiadającej 5-7% wagi ciała z 30-40% jego powierzchni). 
Istnieją dwie główne odmiany liposuction: klasyczna, w której zasadniczą rolę dla usunięcia tkanki tłuszczowej, odgrywa podciśnienie, generowane przez ssak lub specjalną strzykawkę (ang. SAL - suction assisted lipectomy) oraz ultradźwiękowa, w której główne znaczenie ma generowana przez odpowiednie urządzenie fala ultradźwiękowa (ang. UAL - ultrasound assisted lipectomy). Z całą mocą należy podkreślić, że nie istnieją żadne naukowe dowody wyższości jednej metody nad drugą. Wszelkie pojawiające się w mediach informacje dotyczące przewagi takiego czy innego sposobu operowania mają wyłącznie reklamowy charakter. Dużo istotniejsze dla efektu kosmetycznego są umiejętności, rozwaga i doświadczenie chirurga oraz średnica stosowanych przez niego do odsysania tkanki tłuszczowej rurek. Im cieńsze, tym mniej traumatycznie i bardziej równomiernie  może być wykonany zabieg, a co za tym idzie również lepszy efekt kosmetyczny.
Wbrew utartemu stereotypowi umiejętnie wykonane liposuction u dobrze zakwalifikowanego pacjenta jest jedną z najbezpieczniejszych operacji estetycznych. Ryzyko wystąpienia groźnych powikłań zakrzepowo-zatorowych (osławione zatory tłuszczowe) szacowane jest  mniej więcej na od 1:10 tysięcy do 1:100 tysięcy. Jest więc ono wielokrotnie mniejsze niż w przypadku wielu innych operacji (np. kilkunastokrotnie mniejsze niż ryzyko zatoru tłuszczowego po złamaniu kości udowej na nartach).
Wynik zabiegu jest  trwały. Trzeba  jednak zdawać sobie sprawę, że upływ czasu i inne czynniki wpływające niekorzystnie na elastyczność skóry (ekspozycja na słońce, palenie papierosów, czynniki genetyczne, hormonalne itp.) mogą doprowadzić do stopniowego pogorszenia rezultatu. Bardzo istotne jest również utrzymywanie stałej wagi ciała po operacji. Zarówno znacznego stopnia chudnięcie jak i tycie odbijają się w niekorzystny sposób na ostatecznym efekcie kosmetycznym.

Nie istnieje żadna ściśle określona granica wiekowa dla wykonywania tego typu zabiegów. Najczęściej operowane są młode osoby pomiędzy 18 a 40-50 rokiem życia.
Operowanie pacjentów młodszych, ze względów formalno-prawnych oraz z uwagi na niedojrzałość emocjonalną, jak również znacznie starszych, z uwagi na gorsze  właściwości elastyczne skóry, może być związane z większym ryzykiem powikłań.

Odpowiedzi na to pytanie dostarczyć może tylko konsultacja ze specjalistą, który uwzględniając wiek, stan skóry, warunki anatomiczne, ilość tkanki tłuszczowej, stan zdrowia jak również dyskutując szczegółowo oczekiwania pacjenta pomoże w dokonaniu właściwego wyboru. Należy pamiętać, że nie istnieją żadne medyczne wskazania do wykonania tej operacji. Decyzję powinien podjąć sam pacjent, mając świadomość, iż opinia lekarza ma charakter pomocniczy w dokonaniu ostatecznego wyboru.
Pacjent decydujący się na operację powinien też zdawać sobie sprawę, że nie możliwe jest zazwyczaj osiągnięcie idealnego kształtu ani też idealnej symetrii, gdyż bardzo rzadko  zależą one wyłącznie od nadmiaru tkanki tłuszczowej. Poza umiejętnościami chirurga to budowa ciała determinuje w znacznym stopniu wygląd po operacji.  Celem operacji jest osiągnięcie poprawy, a nie ideału.
Najlepsze wyniki uzyskuje się u młodych pacjentów bez istotnej nadwagi z lokalnym nagromadzeniem tkanki tłuszczowej z jędrną i elastyczną skórą.
Oczywiście istnieje również grupa pacjentów, którzy nie są dobrymi kandydatami do tego rodzaju operacji. Są to przede wszystkim pacjenci otyli, pacjencii z licznymi rozstępami i znacznym nadmiarem skóry w miejscach, z których ma być odessana tkanka tłuszczowa.

Przed zabiegiem konieczne jest wykonanie podstawowych badań laboratoryjnych zleconych przez chirurga podczas wstępnej konsultacji.
Zabieg odbywa się zazwyczaj w znieczuleniu lędźwiowym lub ogólnym dlatego należy pozostać na czczo na 6 godzin przed rozpoczęciem operacji.
Tuż przed zabiegiem zostanie założona do żyły kaniula służąca do podawania leków oraz naniesione zostaną na skórę  odpowiednie oznaczenia ułatwiające precyzyjne wykonanie operacji. Zrobiony zostanie również komplet zdjęć operowanych okolic.

Zabieg wykonuje się przez kilka krótkich (4-5 milimetrowych) nacięć zrobionych w pobliżu miejsc, z których ma być usunięta tkanka tłuszczowa.
W pierwszym etapie operacji pod skórę operowanych okolic podawany jest płyn o odpowiednim składzie. Płyn ten obkurcza naczynia krwionośne oraz zmienia konsystencję tkanki tłuszczowej, dzięki czemu możliwe jest jej łatwiejsze i bezkrwawe odessanie. Po odczekaniu pewnego czasu przez zrobione wcześniej nacięcia pod skórę wprowadzana jest kaniula  (rurka, sonda), podłączona do urządzenia wytwarzającego podciśnienie (ssak lub strzykawka), dzięki któremu odsysany jest tłuszcz.
Operację przeprowadza się najpierw po jednej, a po zmianie ułożenia, po drugiej stronie ciała.
Liposuction ultradźwiękowe przebiega w podobny do opisanego powyżej sposób. Jedyna zasadnicza różnica polega na tym, że tkanka tłuszczowa przed ewakuacją "rozbijana" jest za pomocą specjalnych sond generujących fale ultradźwiękowe.
Od razu po zabiegu na pacjenta zakładane jest elastyczne ubranko uciskające równomiernie operowane okolice.

Bezpośrednio po zabiegu i w ciągu kilku najbliższych dni występują dolegliwości bólowe kontrolowane bez trudu za pomocą doustnych leków przeciwbólowych. Dolegliwości te mogą  nasilać się przy wzmożonej aktywności fizycznej, na przykład gwałtownych ruchach, wstawaniu lub schylaniu.
Znaczne dolegliwości bólowe należą do wyjątkowych rzadkości w związku z czym ich wystąpienie powinno być sygnałem do skontaktowania się z chirurgiem. Alarmująca jest również podwyższona powyżej 38 stopni Celsjusza temperatura ciała oraz bóle łydek mogące sugerować powikłania zakrzepowo-zatorowe.
Zdjęcie szwów następuje na ogół tydzień po operacji. Do pełnej aktywności życiowej pacjenci wracają zwykle po upływie 5-7 dni po zabiegu, a do ćwiczeń fizycznych po upływie 1-2 tygodni. Ubranko uciskowe należy nosić w pierwszym tygodniu dzień i noc z przerwami na zabiegi higieniczne, a następnie przez okres dalszych 3- 4 tygodni tylko w ciągu dnia.
U wszystkich pacjentów występują różnego stopnia zasinienia i obrzęki wykraczające czasami poza granice operowanych okolic ciała.
W związku ze stopniowym ustępowaniem obrzęków i obkurczaniem się skóry pierwsze efekty operacji pojawiają się po upływie kilku tygodni (2-4), a ostateczny rezultat kosmetyczny widoczny jest  dopiero po  kilku miesiącach.
W celu usprawnienia gojenia, przyśpieszenia procesu ustępowania obrzęków i pobudzenia skóry do lepszego, bardziej równomiernego obkurczania się w ciągu pierwszych tygodni po operacji zalecane są masaże limfatyczne lub zabiegi endermologii. W wielu przypadkach, zwłaszcza u pacjentów z niezbyt jędrną skórą i dużym jej nadmiarem przed operacją, aktywna fizykoterapia ma duże znaczenie dla uzyskania dobrego wyniku operacji.
Blizny po operacji mogą być opalane po upływie kilku miesięcy.
Normalnym objawem są niewielkie, przejściowe zaburzenia czucia (uczucie drętwienia) skóry pokrywającej miejsca,  z których odessano najwięcej tkanki tłuszczowej.

Powikłania po operacjach estetycznych należą do rzadkości. NAleżą do nich: znacznego stopnia obrzęki i zasinienia, asymetria operowanych okolic, niewielkie nierówności lub nawet w pewnych przypadkach dołki w skórze oraz nadmiar skóry pozostały w wyniku jej niedostatecznego obkurczenia. Najgroźniejszym, ale jak już wspomniano na wstępie również najrzadszym, powikłaniem są zatory tłuszczowe. Szczegółowe omówienie wymienionych powikłań oraz sposobów ich leczenia powinno mieć miejsce podczas konsultacji przedoperacyjnej, która jest najwłaściwszą okazją do wyjaśnienia wszelkich wątpliwości.

• Liposuction jest bardzo uniwersalną techniką operacyjną znajdującą zastosowanie nie tylko w chirurgii estetycznej. Wykorzystywane jest ono również w leczeniu ginekomastii (przerost gruczołów sutkowych u mężczyzn), leczeniu obrzęków limfatycznych jak również usuwaniu ziarniniaków spowodowanych wstrzyknięciem silikonu lub parafiny (kiedyś zabiegi takie wykonywane byly w celu powiększania piersi)
• Liposuction jest jedną z dwóch najczęściej wykonywanych na świecie operacji. Tylko w samych Stanach Zjednoczonych przeprowadza się ok. 400 tysięcy takich procedur rocznie.
• Powszechnie przyjmuje się, że twórcą idei liposuction był Dujarrier. Po raz pierwszy wykonał on tę operację w 1921 roku, usiłując usunąć tkankę tłuszczową wokół kolan u młodej baletnicy. Zabbieg zakończył się niepowodzeniem, co powstrzymało rozwój tej metody na wiele lat. Współczesna era liposuction przypada na lata 70-te i 80-te ubiegłego stulecia i jest związana z takimi nazwiskami jak Schruddle, Fischer, Meyer i Illouz. Co ciekawe w przypadku Yvesa-Gerarda Illouza historia zatoczyła koło i powróciła do gwiazd sceny, tym razem filmowej. Ze względu na romantyczne zabarwienie tej opowieści pozwolę sobie przytoczyć ją taką, jaką opisał ją sam Illouz:

"Liposuction zostało odkryte przeze mnie w 1977 roku z powodu historii miłosnej. Moja bardzo bliska przyjaciółka będąca znaną francuską gwiazdą filmową zapytała, czy nie mógłbym usunąć jej dużego tłuszczaka z pleców bez pozostawienia długiej blizny, widocznej w dekolcie wieczorowej sukni. Wyjaśniłem jej, że wycięcie tłuszczaka pozostawi bliznę długości równej jego średnicy. Z rozbrajającym uśmiechem poprosiła mnie wówczas żebym się jeszcze nad tym zastanowił. Myślałem o wszystkim, co wiem na temat tkanki tłuszczowej, dopóki do głowy nie przyszedł mi pewien pomysł. Dlaczego po prostu nie oddesać tłuszczu? Tak oto w czerwcu 1997 roku narodziło się liposuction"