Trudno mówić tu o jednej operacji jest to raczej niejednorodna grupa zabiegów, których celem jest uwydatnienie kształtu warg, ich powiększenie i nadanie im bardziej zmysłowego wyglądu. W zależności od zastosowanej metody zmianie ulegają takie elementy jak: wypełnienie brzegu czerwieni wargowej, grubość czerwieni wargowej, zarys warg oraz kształt kącików ust. W chwili obecnej do powiększania warg najczęściej stosuje się różnego rodzaju wypełniacze tkankowe np. własną tkankę tłuszczową, kolagen, kwas hialouronowy, związki poliamidowe i poliakrylowe itp.
Osobną grupę stanowią operacje mające za zadanie likwidację zmarszczek wokół ust np. dermabrazja laserowa, dermabrazja chemiczna lub mechaniczna, wstrzykiwanie niektórych wypełniaczy tkankowych (np. kolagenu). Powiększenie ust często łączone jest z plastyką twarzy w celu jej kompleksowego odmłodzenia.

Powiększenie warg wykonuje się zarówno u starszych pacjentek, u których zwężenie czerwieni wargowej stanowi jeden z objawów naturalnego procesu starzenia jak również u młodych osób ze zbyt wąskimi ustami lub dysproporcją grubości pomiędzy wargą górną i dolną.

Ocena optymalnego wyglądu ust jest kwestią gustu. Poza zdrowym rozsądkiem i zmysłem estetycznym nie istnieją oczywiście żadne ściśle medyczne wskazania do powiększenia warg ani kanony ich piękna. Decyzję o poddaniu się takiej operacji powinna podjąć zatem sama pacjentka mając świadomość, że opinia lekarza ma jedynie charakter pomocniczy w dokonaniu ostatecznego wyboru.
Warto podkreślić w tym miejscu, że część pacjentek, zwłaszcza młodych, dąży początkowo do tak znacznego powiększenia ust,  którego po upływie pewnego czasu nie jest w stanie sama zaakceptować. Dlatego też zachowanie umiaru (większe nie musi wcale oznaczać lepsze) jest godnym polecenia sposobem postępowania. Usta zawsze można jeszcze trochę powiększyć natomiast ich zmniejszenie bywa bardzo często trudne lub wręcz niemożliwe.
Istnieje również grupa pacjentek, które nie są dobrymi kandydatkami do tego rodzaju operacji. Zaliczają się do niej przede wszystkim: osoby z bliznami w obrębie warg (po urazie lub rozszczepie), osoby mające powiększone usta za pomocą jednego wypełniacza, a decydujące się obecnie na inny oraz osoby po licznych zabiegach powiększania warg za pomocą wypełniaczy tkankowych w przeszłości.

Operacja może zostać przeprowadzona w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Zaletą znieczulenia miejscowego jest uniknięcie niedogodności związanych ze znieczuleniem ogólnym (bycie na czczo oraz niemożność prowadzenia samochodu bezpośrednio po zabiegu). Znieczulenie ogólne daje większy komfort pacjentce oraz ułatwia chirurgowi śródoperacyjną ocenę wielkości ust, ich wielkość podczas operacji zależy wyłącznie od ilości wstrzykniętego wypełniacza i nie jest maskowana przez wstrzyknięte znieczulenie miejscowe.
Pacjentki mające często opryszczkę powinny profilaktycznie przyjąć odpowiednią dawkę przepisanego przez lekarza leku przeciwwirusowego.
Tuż przed operacją zrobiony zostanie komplet zdjęć kontrolnych.

Jak już wspomniano na wstępie w przypadku powiększania ust nie chodzi o jedną operację ale o całą ich grupę. Dobór metody zależy od szeregu czynników i powinien być przedyskutowany z pacjentką podczas konsultacji.
Najczęściej stosuje się w różnego rodzaju wypełniacze tkankowe w postaci zastrzyku. Różnią się one między sobą sposobem zastosowania oraz trwałością efektów. Niektóre z nich można podawać tylko pod skórę w związku z czym nie mogą być używane do korekcji zmarszczek, inne można również wstrzyknąć śródskórnie dzięki czemu można je używać do korekcji zmarszczek. Jedne z nich wchłaniają się po pewnym czasie inne pozostają w miejscu podania na zawsze.
Alternatywą dla sztucznych wypełniaczy tkankowych jest przeszczep własnej tkanki tłuszczowej. Metoda ta nie daje trwałego rezultatu. Przeszczepiona tkanka tłuszczowa ulega w pewnym stopniu wchłonięciu i zabieg trzeba kilkakrotnie powtórzyć dla uzyskania długotrwałego wyniku. Ma ona jednak tę zaletę, że nigdy nie występują odczyny immunologiczne, a infekcja w miejscu wstrzyknięcia należy do skrajnych rzadkości.

Rys. 1

Zabieg rozpoczyna się od pobrania tkanki tłuszczowej, z wcześniej ustalonego z pacjentką miejsca za pomocą specjalnej igły połączonej z dużą strzykawką. Najczęściej są to miejsca gdzie tkanka tłuszczowa występuje w pewnym nadmiarze np.: podbrzusze, biodra, wewnętrzna lub zewnętrzna powierzchnia ud. Tkanka tłuszczowa po odpowiednim przygotowaniu i umieszczeniu jej w mniejszych strzykawkach z delikatnymi igłami (rys. 1), zostaje wstrzyknięta do czerwieni wargowej.

Przebieg pooperacyjny jest na ogół bezbólowy i nie wymaga stosowania żadnych leków. W części przypadków pojawia się obrzęk warg i niewielkie zasinienia w miejscach ukłuć, ustępujące w ciągu kilku dni.

Najczęstsze powikłania to przedłużający się obrzęk, krwiak lub długotrwałe zasinienie. W przypadku zastosowania sztucznych materiałów dochodzi jeszcze ryzyko infekcji oraz odczynów uczuleniowych lub innych odczynów immunologicznych. Szczegółowe omówienie wymienionych powikłań oraz sposobów ich leczenia powinno mieć miejsce podczas konsultacji przedoperacyjnej, która jest najwłaściwszą okazją do wyjaśnienia wszelkich wątpliwości.