Protezy piersi zbudowane są z zewnątrznej silikonowej osłonki wypełnionej półpłynną treścią. W zależności od budowy osłonki i rodzaju jej zawartości wyróżnia się następujące rodzaje protez:

Ze względu na kształt protez mówimy o protezach okrągłych i anatomicznych.

Zabieg powiększenia piersi polega na wszczepieniu odpowiednio ukształtowanych protez. Protezy umieszcza się "pod gruczołem " - to jest w wytworzonej chirurgicznie przestrzeni, pomiędzy gruczołami piersiowymi, a mięśniami klatki piersiowej albo "pod mięśniem " - to znaczy pomiędzy gruczołami i mięśniami piersiowymi, a ścianą klatki piersiowej (ryc. 1 i 2).

Efekt kosmetyczny powiększania piersi jest trwały. Trzeba jednak wziąć pod uwagę fakt, że protezy piersi nie mogą być uznane za implant służący w każdym przypadku do końca życia. Może to oznaczać to konieczność ich wymiany z różnych przyczyn, u pewnej małej części pacjentek po upływie kilkunastu lat. Należy też uwzględnić fakt, iż wraz z upływem czasu w wyniku naturalnego procesu starzenia oraz pod wpływem karmienia piersią lub gwałtownych zmian wagi ciała kształt piersi może ulec niekorzystnej zmianie, wymagającej chirurgicznej korekcji dla jego porawy.

Mimo, że nie istnieje żadna ściśle określona granica wiekowa dla wykonywania tego typu zabiegów to najczęściej operowane są osoby pomiędzy 18 a 50 rokiem życia.
Operowanie pacjentek młodszych  jest niewskazane ze względów formalno-prawnych oraz psychologicznych. Operacje u pacjentek po 50 r.ż.  może być związane ze zwiększonym ryzykiem powikłań z uwagi na dużo gorsze właściwości elastyczne skóry i tkanek miękkich oraz zmiany zanikowe gruczołów piersiowych.

Odpowiedzi na to pytanie dostarczyć może tylko konsultacja ze specjalistą, który uwzględniając wiek, stan skóry, warunki anatomiczne, wielkość piersi, stan zdrowia jak również dyskutując szczegółowo oczekiwania pacjentki pomoże w dokonaniu właściwego wyboru. Należy pamiętać, że podobnie jak przy wielu innych operacjach kosmetycznych nie istnieją żadne medyczne wskazania do wykonania tej operacji. Decyzję o jej wykonaniu powinna podjąć zatem sama pacjentka mając świadomość, iż opinia lekarza ma jedynie charakter pomocniczy w dokonaniu ostatecznego wyboru.
Pacjentka decydująca się na operację powinna zdawać sobie sprawę, że nie jest możliwe osiągnięcie dowolnie wybranej wielkości lub kształtu piersi ani też ich idealnej symetrii. Poza doborem rodzaju, wielkości i kształtu protez oraz umiejętnościami chirurga to wygląd piersi przed operacją determinuje w znacznym stopniu jak będą wyglądały one po operacji.

Najlepsze wyniki uzyskuje się u pacjentek z płaskimi lub niewielkimi, jędrnymi piersiami bez nadmiaru skóry, dążącymi do zmiany wielkości piersi o jeden, maksymalnie dwa rozmiary miseczki stanika.
Dobór wielkości, rodzaju oraz kształtu protez jak również miejsca ("pod gruczoł" lub "pod mięsień") i drogi ich założenia (przez pachę, przez otoczkę, przez fałd podsutkowy) uzależnione jest od wielu czynników. Należą do nich: rodzaj zastosowanych implantów, doświadczenie chirurga, preferencje pacjentki, warunki anatomiczne, wielkość i stan gruczołów piersiowych, wielkość otoczki, planowane macierzyństwo oraz wiele innych. Szczegółowe omówienie zasygnalizowanych powyżej kwestii jest tu nie możliwe ze względu na ich indywidualny charakter i powinno mieć miejsce na konsultacji przedoperacyjnej.
Oczywiście istnieje również grupa pacjentek, które nie są dobrymi kandydatkami do tego rodzaju operacji. Są to przede wszystkim pacjentki z obwisłymi piersiami i dużą ilością wiotkiej skóry (konieczna jest wówczas plastyka piersi),  oraz bardzo szczupłe pacjentki o dążące do zbyt dużego powiększenia piersi w trakcie jednej operacji.
Na zakończenie tej kwestii warto dodać, że według badań przeprowadzonych na zlecenie FDA w USA powiększenie piersi w znaczący sposób poprawia samoocenę u kobiet, które poddały się tej operacji, a 94% pacjentek poleciłoby ten rodzaj operacji innym kobietom.

Poza rutynowymi badaniami laboratoryjnymi wskazane jest również wykonanie badania ultrasonograficznego (USG) piersi.
Zabieg odbywa się w znieczuleniu ogólnym w związku z czym należy pozostać na czczo na 6 godzin przed rozpoczęciem operacji. Tuż przed zabiegiem zakładana jest do żyły kaniula służąca do podawania leków oraz nanoszone są na skórę klatki piersiowej oznaczenia ułatwiające precyzyjne umiejscowienie protez. Wykonywany jest również komplet zdjęć piersi.

Najczęstsze lokalizacje cięć, przez które można założyć implanty przedstawia rys. 3., ich długość nie przekracza zazwyczaj  4-5 centymetrów. Chirurg wytwarza miejsce pod gruczołem lub mięśniem piersiowym, o wielkości stosownej dla umieszczenia wybranej protezy. Po założeniu protez rana jest szczelnie zaszywana kilkoma piętrami szwów, a następnie zakładany jest lekko uciskający opatrunek.

Rys.3

Ppo operacji zakładany jest specjalny stanik, który należy nosić dzień i noc aż do zdjęcia szwów, mającego zazwyczaj miejsce w 7 dni po operacji. Stanik należy również nosić przez większą część dnia i nocy aż do pełnego wgojenia protez, co następuje po upływie kilku tygodni od operacji.
Bezpośrednio po operacji i w ciągu kolejnych 2-3 dni, zwłaszcza po założeniu protez "pod mięsień", występują zazwyczaj pewne dolegliwości bólowe kontrolowane bez większego trudu za pomocą przepisanych przez lekarza doustnych leków przeciwbólowych. Zazwyczaj opisane dolegliwości nie ograniczają w istotnym stopniu normalnej aktywności życiowej.
Niewielkie zasinienia i obrzęki w okolicach mostka i pach są normalnym następstwem przebytego zabiegu. Znaczne zasinienia i obrzęki należą do wyjątkowych rzadkości, w związku z czym ich wystąpienie powinno być sygnałem do skontaktowania się z chirurgiem. Podobnie alarmujące mogą być: podwyższona powyżej 38 stopni Celsjusza temperatura ciała oraz dolegliwości bólowe nie dające się opanować przepisanymi lekami przeciwbólowymi.
Do pełnej aktywności życiowej pacjentki wracają zazwyczaj po upływie 5-7 dni. Po założeniu protez "pod mięsień" należy powstrzymać się od ćwiczeń fizycznych angażujących kończyny górne przez okres 1 miesiąca. Aktywność seksualna może być podjęta w większości przypadków po upływie 7-14 dni. Blizny po operacji mogą być opalane dopiero po upływie 6 miesięcy.
U niektórych pacjentek może dojść po operacji do przejściowych zaburzeń czucia w obrębie brodawek i otoczek. Objaw ten ustępuje w ciągu kilku miesięcyi po zabiegu.

Powikłania po operacjach estetycznych należą do rzadkości. Do najczęstszych powikłań po powiększeniu piersi należą: krwiak wymagający doraźnej reoperacji, powstanie obkurczającej się wokół protezy torebki oraz zaburzenia czucia w obrębie otoczek. Bardzo rzadko może dojść do infekcji. Szczegółowe omówienie wymienionych powikłań oraz sposobów ich leczenia powinno mieć miejsce podczas konsultacji przedoperacyjnej, która jest najwłaściwszą okazją do wyjaśnienia wszelkich wątpliwości.

Nie można latać samolotami mając protezy piersi.

Nieprawda Mit o pękaniu protez piersi podczas podróży samolotowych to chyba najczęściej powtarzana nieprawdziwa pogłoska na temat operacji estetycznych. Trudno dociec skąd ta popularność tak sprzecznej z prawdą, a nawet zdrowym rozsądkiem tezy. Protezy piersi to bardzo wytrzymałe mechanicznie urządzenia. Nie ulegają one uszkodzeniu ani podczas podróży samolotowych ani nawet podczas nurkowania na duże głębokości. Ich obecność nie wyklucza czynnego uprawiania żadnego sportu z wyczynową kulturystyką włącznie. Na marginesie w jednym z popularnych "zwariowanych" programów The Jackas, prowadzący zajęli się sprawdzeniem tego mitu. Mimo dosyć karkołomnych metod jakie zastosowali protezy nie doznały żadnego uszczerbku.

Protezy piersi trzeba wymieniać co 15-20 lat.

Nieprawda. Z faktu, że implantów piersi nie można uznawać za urządzenia, które muszą "wytrzymać" do końca życia nie należy wysnuwać za daleko idących wniosków. Nawet w stosunku do protez piersi starego typu (I i II generacji) używanych 20 lat temu można oczekiwać, że połowa z nich nie będzie wymagała wymiany po upływie tego czasu. W stosunku do protez nowego typu (IV i V generacji), zwłaszcza protez anatomicznych szacuje się, że po upływie 15-20 lat, około 80-90% implantów nie będzie wymagało wymiany. Oczywiście ryzyko, że zajdzie potrzeba wymiany najlepszych nawet protez zawsze istnieje. Jak wynika jednak z przytoczonych szacunków, jest kilkukrotnie bardziej prawdopodobne, że kobieta, która poddała się operacji znajdzie się w grupie pacjentek nie wymagających wymiany protez. Protezy wiodących firm posiadają tzw. życiową gwarancję, która oznacza, że jeśli doszłoby do potrzeby wymiany protez, firma dostarczy nowe, bez żadnej opłaty.

Protezy trzeba usunąć przed karmieniem piersią.

Nieprawda. Obecność protez piersi zarówno solnych jak i silikonowych pozostaje bez wpływu na karmienie piersią. Z przeprowadzonych badań wynika, że obecność protez nie ma wpływu ani na zdrowie ani na rozwój dziecka. Co więcej, zawartość związkow silikonowych w mleku matek karmiących piersią po operacji wszczepienia protez jest taka sama jak u kobiet, które nie poddały się takiej operacji.

Na powiększanie piersi decydują się przeważnie gwiazdy filmu i lub modelki.

Nieprawda. Czasy, w których poddawanie się operacjom estetycznym było domeną ludzi z kręgu show biznesu, nawet w Polsce, należą do zamierzchłej przeszłości. Z danych statystycznych wynika, że przeciętna pacjentka poddająca się zabiegowi powiększenia piersi ma 28-35 lat, dwoje dzieci, średnie lub wyższe wykształcenie i pozostaje w stałym związku partnerskim. najczęściej mieszka w dużym mieście i jest aktywna zawodowo. Typowy obraz współczesnej, młodej, aktywnej kobiety.

Większość pacjentek dąży do bardzo znacznego powiększenia piersi.

Nieprawda. 80-90% pacjentek dąży do powiększenia miseczki stanika o 1 maksymalnie dwa rozmiary. Najczęściej operowane są kobiety, których miseczki stanika nie przekracza rozmiaru B.

Na pierwszy rzut oka można poznać, która kobieta ma powiększone piersi.

Niezupełnie. Sformułowanie powyższe może być prawdziwe w odniesieniu do przypadków, w których użyto bardzo dużych okrągłych implantów, zwłaszcza okrągłych protez o wysokim profilu. Jeżeli do powiększenia piersi użyte zostaną protezy właściwie dobrane do warunków anatomicznych pacjentki, zwłaszcza protezy anatomiczne, to wynik takiej operacji jest bardzo naturalny i nie możliwy do odróżnienia od wyglądu niepowiększanych piersi.

Po powiększeniu piersi lepiej nie zapinać pasów w samochodzie.

Nieprawda. Ryzyko uszkodzenia protez pasami bezwładnościowymi, nawet w przypadku poważnej kolizjii, jest znikome. Najczęściej uszkodzeniu ulegają żebra, a nie implanty. Ponadto nawet jeśli, to lepiej wymienić uszkodzoną protezę niż stracić życie.

Nie można chodzić bez stanika mając protezy piersi.

Nieprawda. Noszenie stanika jest oczywiście konieczne podczas wgajania się implantów (4-6 tygodni po operacji). Dzięki unieruchomieniu piersi w tym okresie, protezy wgajają się szybciej i lepiej. Po wgojeniu się implantów stałe noszenie stanika nie jest konieczne. Z drugiej strony, stałe chodzenie bez stanika, zwłaszcza w przypadku do dużych piersi zarówno naturalnych jak i powiększanych, z upływem lat musi się odbić niekorzystnie na ich wyglądzie.

Po założeniu protez trzeba częściej wykonywać badania kontrolne piersi.

Nieprawda. Obecność protez nie wymaga częstszego wykonywania rutynowych badań piersi. Zgodnie z zaleceniami WHO, wszystkie kobiety po ukończeniu 25 roku życia powinny raz do roku poddać się USG piersi, a po ukończeniu 40 roku życia, co drugi rok USG piersi i mammografi, na zmianę.

Mając protezy piersi nie można spać na brzuchu.

Nieprawda. Za wyjątkiem okresu rekonwalescencji, podczas którego, spanie na brzuchu może dawać dyskomfort, nie ma żadnych powodów żeby unikać spania na brzuchu.

• Pierwszy uwieńczony powodzeniem zabieg powiększenia piersi został wykonany w 1895 roku przez czeskiego chirurga Czernego. Przeszczepił on tłuszczaka (rodzaj łagodnego guza wywodzącego się z tkanki tłuszczowej) z okolicy lędźwiowej w miejsce po usuniętej części gruczołu piersiowego. W następnych latach w celu powiększania piersi używano bez powodzenia różnych tkanek i materiałów np. wolnych przeszczepów koriowo-tłuszczowych, parafiny, szklanych kulek, politetrafluoroetylenu, gąbek poliwinylowych oraz olejów silikonowych.
• Pierwsze silikonowe protezy piersi zbliżone do używanych obecnie zostały zaprojektowane i użyte w 1962 roku przez dwu chirurgów plastycznych Thomasa Cronina i Franka Gerowa. Slikonowe protezy piersi są jednym znajlepiej poznanych i najdłużej stosowanych implantów w medycynie.
• Ocenia się, że w samych Stanach Zjednoczonych żyje ok. 3 milionów kobiet z silikonowymi protezami piersi. Przypuszczalnie ich liczba na całym świecie jest 2-3 krotnie większa.
• Rocznie w USA wykonuje się ponad ok. 500 tysięcy operacji powiększania piersi za pomocą protez.
• Średnia wielkość protez implantowanych w USA wynosi obecnie ok. 300 ml i stale rośnie (w Polsce ze względu na odmienne uwarunkowania kulturowe jest mniejsza i waha się w okolicach 250 ml).
• W latach 1992 - 2007 na terenie USA i Kanady obowiązywał zakaz stosowania protez silikonowych do powiększania piersi w celach estetycznych. W powszechnym użyciu były dużo gorsze i bardziej zawodne protezy solne. Co ciekawe dozwolone było używanie protez silikonowych do rekonstrukcji piersi po mastectomii z powodu nowotworu. Powodem wprowadzenia sankcji był rzekomy szkodliwy wpływ protez silikonowych na zdrowie. Przeprowadzone w ostatnich latach badania kliniczne wykluczyły związek protez silikonowych z ryzykiem zachorowania na jakąkolwiek znaną chorobę.
• Powiększenie piersi jest jedną z najbardzie satysfakcjonujących pacjentki operacji. Z danch statystycznych wynika, że 92% pacjentek pacjentek jest szczęśliwa z podjętej o operacji decyzji, a 94% poleciłoby powiększenie piersi przyjaciółce lub krewnej.
• Wbrew pozorom chęć podobania się innym była jednym z najmniej istotnych celów wśród kobiet decydujących się na powiększenie piersi. Wyniki badań ankietowych pokazały, że najważniejsze są czynniki związane z ich własnym dobrym samopoczuciem i samoakceptacją. Chęć podobania się innym była jednym z najmniej istotnych celów. Sześć najczęściej wymienianych przyczyn dla, ktrych kobiety decydują się na powiększenie piersi to:
  
  • 91% ankietowanych kobiet chce wyglądać lepiej bez ubrania
  • 84% chce wyglądać lepiej w ubraniu
  • 84% chce mieć po prostu pełniejszy biust
  • 81% chce mieć lepsze samopoczucie
  • 79% chce mieć większe poczucie pewności siebie
  • 74% chce być mniej zażenowana swoimi piersiami w sytuacjach intymnych.